Zaterdag 2 juli 2005 We hebben vandaag Agaath Theiken uitgenodigd om ons in te wijden in de wereld van suminagashi: Japans marmeren. Agaath begint eerst ons het een en ander te vertellen over deze methode van inktmarmeren, die meer dan 2000 jaar geleden in China ontstond en zeer populair werd in de 12e eeuw in Japan, waar het suminagashi ("drijvende inkt") werd genoemd. Het bijzondere van deze marmertechniek is dat inkt op puur water wordt opgebracht. Om de inkt te laten spreiden wordt midden in de druppel inkt een penseel met ossegal gedoopt. Door nu afwisselend inkt en ossegal op te brengen wordt een patroon van kringen verkregen. Het patroon kan vervolgens door blazen of wapperen veranderd worden. Als het patroon naar tevredenheid is, wordt het met een blad (niet glad) papier of textiel van de bak genomen. De inkt wordt verkregen door Japanse inktstaafjes langdurig in wat water in een speciaal daarvoor bestemde inktsteen (een suzuri) af te wrijven. Deze inktstenen zijn tegenwoordig gemaakt van poreuze leisteen, vroeger van jade, koper en kwarts. Agaath weet uit eigen ervaring dat ook met kant en klare Japanse inkt of met tekeninkt prima gemarmerd kan worden.

En vanuit haar "weefachtergrond" is zij ook met verfstoffen gaan experimenteren bij het suminagashi en ontdekte zij dat indigo een goed resultaat gaf. Anton vertelt dat hij drukinkt gebruikt voor deze techniek en daarbij veel heldere kleuren krijgt. De drukinkt wordt verdund met terpentine en vervolgens op dezelfde manier op water opgebracht en met ossegal uitgedreven. Dat is dus de moeite waard om ook uit te proberen.

	Na alle theorie is het tijd voor praktijk. Het lijkt zo gemakkelijk als we het Agaath zien voordoen.
	maar de werkelijkheid in onze eigen bak is dikwijls anders. We snappen er niets van dat de inktdruppels soms bij elkaar blijven en een mooie donkere kleur geven, dan weer direct naar de bodem zakken, of met dezelfde inkt snel wegvloeien en een fletse kleur geven. Bovendien ligt op de bak vaak een prachtige heldere tekening en is de afdruk op papier zeer flets. Duidelijk is wel dat de kwaliteit papier ook van grote invloed is. Op vezelig papier wordt de afdruk niet scherp, maar worden de kleuren wel harder. Glad papier neemt het motief niet goed op. Met 100 grams niet glad papier werkt het prima, omdat dit papier niet gauw scheurt. Ook op Japans papier zijn goede resultaten te behalen. Er wordt verwoed geëxperimenteerd. De foto's spreken voor zich!